Zaangażowanie rodu Dzieduszyckich w czasie powstania styczniowego

Slide
Slide
Slide
Slide
previous arrow
next arrow

Zaangażowanie rodu Dzieduszyckich w czasie powstania styczniowego

Powstanie styczniowe, które wybuchło w nocy z 22 na 23 stycznia 1863 roku, było jednym z najbardziej heroicznych i najdłużej trwających zrywów niepodległościowych w epoce porozbiorowej. Jego historia związana jest nie tylko z walkami na polach bitew, ale także z zaangażowaniem licznych rodzin arystokratycznych, takich jak ród Dzieduszyckich.

Włodzimierz Dzieduszycki (1825–1899), znany działacz społeczny i mecenas kultury, oraz jego żona Alfonsyna z Miączyńskich odegrali istotną rolę w wspieraniu powstania. Rodzina ta nie szczędziła środków na rzecz walki narodowowyzwoleńczej.

Włodzimierz i Alfonsyna przekazali znaczną sumę 50 tys. guldenów na cele narodowe, co w tamtych czasach było olbrzymim wsparciem finansowym. Hrabia Dzieduszycki, jako zaufany pośrednik, zajmował się przesyłaniem korespondencji naczelnych władz powstania do Galicji, co miało kluczowe znaczenie dla utrzymania komunikacji między regionami.

Dzięki ich działalności majątki w Zarzeczu i Poturzycy stały się ośrodkami logistycznego wsparcia dla powstania. Pod przykrywką transportów towarowych dostarczano do Puszczy Solskiej, lasów biłgorajskich i na Zamojszczyznę broń, mundury, żywność oraz ludzi gotowych do walki. W przeciwną stronę przewożono rannych, dla których w majątkach Dzieduszyckich organizowano prowizoryczne szpitale. Najdłużej funkcjonujący taki punkt medyczny znajdował się w Poturzycy, a jego zaopatrzenie w niezbędne środki opatrunkowe oraz pościel zapewniały Alfonsyna Dzieduszycka i księżna Jadwiga Sapieżanka, działające we Lwowie.

Działalność Dzieduszyckich była przykładem nie tylko patriotyzmu, ale także odwagi i zaangażowania w pomoc potrzebującym w czasach narodowego zrywu. Ich wkład w walkę o niepodległość pozostaje świadectwem determinacji polskiej arystokracji w epoce zaborów.

Oprac.Katarzyna Szarek

Bibliografia:Kazimierz Karolczak, Dzieduszyccy. Dzieje rodu. Linia poturzycko-zarzecka, Kraków 2000.

Źródło: Muzeum Zarzecze

Slide
Slide
Slide
Slide
Slide
previous arrow
next arrow