Dziś przypada wspomnienie Matki Bożej z Lourdes. Między 11 lutego a 16 lipca 1858 roku Matka Boża ukazywała się 14-letniej Bernadecie Soubirous 18 razy w Grocie Massabielle. Od tego momentu miejscowość położona w południowo-zachodniej Francji u podnóża Pirenejów stała się celem pielgrzymów z całego świata.

Lourdes znajduje się na terenie dawnego hrabstwa Bigorre, którego część już w czasach Karola Wielkiego została oddana w opiekę NMP. Dwa wieki później hrabia Bernard z Bigorre oddał się jako wasal Maryi. Maryja zatem objawiając się św. Bernadecie rozsławiła miejsce od wieków jej poświęcone. Objawienia w Lourdes stały się odpowiedzią na zgubną drogę, jaką obrał człowiek po okrucieństwach i wynaturzeniach rewolucji francuskiej. Lourdes nazywane jest „największym szpitalem świata”, miliony pątników doznają tu uzdrowienia duszy i ciała. Matka Boża wskazała wizjonerce źródełko z bijącą spod skały wodą, będącą symbolem Jej szczególnej opieki. Decyzją papieża św. Jana Pawła II – od 1992 r. święto Matki Bożej z Lourdes obchodzone jest jako Światowy Dzień Chorego. Po kolejnym objawieniu, Bernadetta została przesłuchana przez komisarza policji. Opowiedziała wówczas o wyglądzie Pięknej Pani: ubranej w białą suknię z niebieskim paskiem pośrodku, jej głowę zdobi biały welon, a obie stopy – róże. W oparciu o opis wizjonerki , wizerunek Matki Boskiej – rzeźbę w białym marmurze karraryjskim wykonał Joseph-Hugues Fabisch (Jacek Hugo Fabiś – francuski rzeźbiarz polskiego pochodzenia).

Kult Matki Bożej z Lourdes w Polsce popularyzował się poprzez pieśń „Po górach, dolinach rozlega się dzwon” – polską wersję pieśni sanktuarium maryjnego w Lourdes. Autorem pieśni napisanej w 1873 r. jest ks. Gaignet. Pieśń w wersji francuskiej liczy 60 zwrotek. Polski przekład przypisywany ks. Józefowi Kiedrowskiemu, powstał już w 7 lat później, zaś opublikowany po raz pierwszy w „Śpiewniczku zawierającym pieśni kościelne z melodyami : dla użytku młodzieży szkolnej”, ułożonym przez ks. Jana Siedleckiego w 1880 r. Pieśń opatrzona tytułem: „PIEŚŃ śpiewana w Lourd zwłaszcza podczas procesji ze świecami, zwana Różańcem NMP z Lourd”. W Polsce, pieśń (w wersji skróconej) śpiewana była i jest najczęściej przy okazji nabożeństw maryjnych: różańca i nabożeństwa majowego.

W zbiorach naszego Muzeum znajduje się niewielka kolekcja wizerunków Matki Bożej z Lourdes – 6 figur gipsowych o różnej wielkości, 1 figurka porcelanowa „Notre Dame de Lourdes” oraz litografia w obrazie skrzynkowym – ze sceną objawienia Matki Bożej – Bernadecie, datowane na 1 połowę XX w. Typ ikonograficzny MB z Lourdes – złożone dłonie, różaniec na prawym przedramieniu, błękitna szarfa przewiązana w pasie i róże na stopach. Niewysokie figurki Matki Bożej z Lourdes służyły do domowego kultu, lokowane były często w domowych ołtarzykach, narożnych półeczkach izby/wnętrza mieszkalnego, otoczone kwiatami z bibuły czy też w oszklonych wnękach na fasadach domów. Figury pochodzą z: Grzęski, Żurawiczek, Siedleczki, Kańczugi, Grodziska Dolnego; obraz – z Ujeznej. KI (Na podst. Pieśni ku czci NMP z Lourdes/ Ks. Wojciech Kałamarz, Jestem Niepokalanym Poczęciem, Kraków 2013; B. Bajor, Lourdes. Lek dla duszy i ciała, Kraków 2018)

Źródło: Muzeum PRZEWORSK